** تأثیرات سیاسی جهانی شدن بر زمینه سازی انقلاب جهانی حضرت مهدی(عج) ** ادامه
** احساس نیاز به امنیت فراگیر ** ادامه
جـیمزکرث[8] در مـورد جهانی شدن و تهدیدهای امنیتی آن می گوید: همه انقلاب ها، سنت ها و رسوم مردمان را در هم می شکنند، و از این رو، در واقع احـساس ایـمنی، امنیت و حتی هویت آنان را در معرض تهدید قرار می دهند. انقلاب عالم گیری که جـهانی شدن نـام گـرفته است نیز به سهم خود، امنیت هر یک از مردمان روی زمین را به درجاتی تهدید می کند (کـرث، 1380: ص342).
بـا تـوجه به مطالب مذکور، روشن می شود که یکی از مشکلاتی که جامعه جهانی در عـصر پیـشاظهور با آن دست و پنجه نرم می کند، «عدم امنیت» است. در چنین وضعیتی، احساس نیاز به امنیت فراگیر و جـهانی مـی شود؛ چرا که ریشه بسیاری از قیام های تاریخی عدم امنیت در عرصه های مختلف بوده اسـت.
روایـاتی که حوادث آخرالزمان را ترسیم کرده اند، نبود امـنیت را بـه خـوبی ترسیم نموده اند. پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: ... إذَا صَارَتِ الدُّنـْیا هـَرْجاً وَ مَرْجاً وَ تَظَاهَرَتِ الْفِتَنُ وَ تَقَطَّعَتِ السُّبُلُ وَ أَغَارَ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ... فَیبْعَثُ اللَّهُ عَزَّ وَ جـَلَّ عـِنْدَ ذَلِک مَهْدِینَا؛ آن گاه که دنیا از هـرج و مـرج پر شد و انـواع فـتنه ها جـهان را فرا گرفت و عدم امنیت راه زندگی را بـر مـردم مسدود کرد، مردم اموال یکدیگر را به غارت بردند؛... در این موقع، خداوند مهدی ایـن امـت را مأمور به قیام می فرماید (خزاز رازی، 1360: ص63).
شیوع ناامنی در عصر پیـشا ظـهور، نشان دهند? ناکارآمدی نظام های سـیاسی اسـت که با سوار شدن بر موج جهانی شدن، نه تنها قادر به تأمین امـنیت و عـدالت برای جامعه جهانی نیستند، بـلکه روز بـه روز آتـش ناامنی را برافروخته تر مـی کنند و ایـن روند باعث می شود تـا انـسانی که تشنه امنیت است، به این نتیجه برسد که نظام های سیاسی موجود، توان بـرآورده کـردن این نیاز ضروری را ندارند و از دولت ها و سـردمداران سـیاسی خویش قـطع امـید کـنند و به منجی واقعی چـشم امید داشته باشند و در جهت ظهور او کوشش و تلاش کنند زیرا طبع انسان چنین است که بـرای رسـیدن به وضعیت مطلوب تلاش و کوشش مـی کند و اگـر انـسان ها امـروزه بـه شعارهای پوشالی نـظام های بـین المللی دل خوش کرده اند، به دلیل احساس کاذبی است مبنی بر این که می پندارند نظام های بشری می توانند امنیت را بـرایشان فـراهم کـنند: مردم جهان باید بفهمند آنچه در قرن 18 و 19 مـیلادی دربـار? آیـند? درخـشان تـمدن بـشری در پرتو پیشرفت های ماشینی به آن ها نوید داده می شد، در واقع درِ باغ سبزی بیش نبود؛ و یا همچون سرابی بوده در یک بیابان سوزان در برابر دیدگان مسافران تشنه کام. نه تنها صلح و رفـاه و امنیت مردم جهان تأمین نشد، بلکه دامنه مناقشات و ناامنی های مادی و معنوی گسترش یافت.... پی بردن به عمق وضع خطرناک کنونی، نخست حالت تفکر، سپس تردید و سرانجام یأس از وضع موجود جهان و آمـادگی بـرای یک انقلاب همه جانبه بر اساس ارزش های جدید را به وجود می آورد (مکارم شیرازی، 1386: ص81).
