|
رابطه انسولین بالا و چاقی
وقتی ما غذا می‌خوریم ممکن است بیشتر از آن که حجم یا چربی غذا دخالتی در چاقی ما داشته باشد، در نتیجه سطح بالای انسولین مزمن چاق شویم. با توجه به مشاهدات جدید در موش‌ها، افزایش انسولین باعث چاقی می‌شود.
 این نتایج نظریه همه‌گیری که براساس آن افزایش انسولین را نتیجه ثانویه چاقی و مقاومت به انسولین می‌داند به چالش کشیده است. این معضل مانند معمای مرغ اول به‌وجود آمده یا تخم‌مرغ می‌ماند. مطالعه جدید به حل این موضوع کمک زیادی می‌کند. در این مطالعه محققان نشان داده‌اند حیواناتی که سطح انسولین آنها همیشه پایین است حتی در صورت افراط در خوردن غذاهای پرچرب و پرخوری چاق نشده و همچنان هیکلشان همان ترکیب اولیه را دارد. محققان بسیار مشتاقند در مورد بد بودن یا مفید بودن انسولین فکر کنند، اما شاید هیچ‌یک از این دو تفکر درست نباشد. یافته‌های ما به آن معنا نیست که کسی باید مصرف انسولین را متوقف کند بلکه نکات ظریف و محدوده‌هایی برای سطح بهینه انسولین وجود دارد که باید آن را رعایت کنیم. جانسون و همکارانش در این مطالعه از تکنیک تغییر ژنتیکی ناگهانی در موش‌هایی که دارای دو ژن انسولین بودند بهره بردند: «انسولین 1» که عمدتا در غده پانکراس نمایان شده و «انسولین 2» که علاوه بر پانکراس در مغز هم دیده می‌شود. موش‌های تغییریافته در مقایسه با موش‌هایی که هر دو نوع انسولین در نمونه خونی‌شان وجود داشت در مواجهه با غذای پرچرب بدون از دست دادن اشتها در برابر خطر چاقی مصون بودند. بعلاوه میزان التهاب و سطح چربی کبد آنها کمتر از موش‌های عادی بود. medicalxpress - مترجم: آتنا حسن‌آبادی |
