پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :
قالَ اللّه ُ : ما تَحبَّبَ إلَیّعَبدیبشیءٍ أحَبَّ إلَیَّ ممّا افْتَرَضْتُهُ علَیهِ ،وإنّهُ لَیَتحبَّبُ إلَیَّ بالنّافِلَةِ حتّى اُحِبَّهُ ، فإذا أحْبَبْتُهُ کنتُ سَمْعَهُ الّذی یَسمَعُ بهِ، وبَصرَهُ الّذی یُبصِرُ بهِ ، ولِسانَهُ الّذی یَنْطِقُ بهِ ، ویَدَهُ الّتی یَبْطِشُ بها ، ورِجْلَهُ الّتی یَمشی بها ، إذا دَعانی أجَبْتُهْ، وإذا سَألَنی أعْطَیتُهُ .
خداوند فرمود: بنده ام با هیچ کارى دوست داشتنى تر از انجام واجبات، محبوب من نمى شود و با انجام مستحبات وسیله جلب محبت مرا فراهم مى آورد چندان که محبوب من مى شود و چون دوستش بدارم گوش شنواى او مى شوم و چشم بیناى او و زبان گویاى او و دست نیرومند او و پاى رهپوى او. هرگاه مرا بخواند پاسخش دهم و هرگاه از من چیزى بخواهد عطایش کنم.
المحاسن : 1/454/1047 .
