پيام

فرهنگي هنري و عاميان
02/2/6

+ روز مقاومت وپيروزي مبارک باد روز دزفول اين مردمان سخت پوش

سلام آقاجون تو که اينقدر بي وفا و گدا فراري ده نبودي ما رو اگر از همه عالم کس و چيز نبود تنها اميد ميزباني و دعوتت و بناه به ضريح مبارک و مقدست بود که توان گدايي و جايي بي منت و بي بها مي دادي آقاجون اينجا براي معشوقه ا بايد بهاي اعتماد را بدند

اينجا برزخي بودن بي رنج و غصه و بي جان و آبروي رفته تا عريان شدن محض کسي در باز نمي کنه تو بودي که نشناخد

و برزخ نديده راهم دادي بي نياز از عمل و آزمون باورم کردي بي آبرو و بي منصب نشان گدايي بر من سرشتي و رازم را به سينه داشتي بي لياقتي و بدبندگيم را سربوش نهادي و بي اثبات مردانگي آقاي خواندي براي تمثيل مع الفارق هم زن خطابم نکردي

تو که دردم را بي نشان و بي بيان درمان کردي و براي اينکه بي کار و ناتوان از بر اخت بها بودم ردم نکردي به بيمارستان دولتي وا نداديم تو بودي که ابروي نداشته ام را نريختي و داشته هايم را ناچيز نشماردي و به حرفم اعتماد کردي و واح سنجشي براي تعيين و تشخيص عشقم قرار ندادي

ولي چه کنم که اسير اولاد توام يوسف الرضايت را طلب کردم با همه کم و کاستم و کمبودهاي بي محابا به دل درياي عشقش سبردم مي دانم اگر شفاعت و بادرمياني تو نبود الان معل. م نبود کجاي اين داستان و تراژدي برزخي در گل مانده بودم

ولي مردونه قولي که دادم نشستم و به قول و قراري که دادم بايبندم و روسفيد بودي و روسفيد کنم هرچند معشوق به احترامت مرا هنوز با همهکگ

لحظه هاي آبي - قاسمي