مرکز فرهنگی توحید (مسجد امیر المومنین زازران )شهرستان فلاورجان

مصادیق احسان خداوند

احسان به پدر و مادر  سرآمد همأ نیکی ها

ملازمه یکتاپرستی و احسان به پدر و مادر

کمک به خویشاوندان

یک وقتهایی بنشین
وخلوت ?ن
نگاه ?ن به اطرافت
به خوشبختی هایت
به کسانی ?ه دوستت دارند
به چیز هایی ?ه دوستشان داری
وبه خدایی ?ه تنهایت نخواهد گذاشت
آنجاست ?ه آرامش را پیدا میکنی
و با تمام وجودت میگی الهی شکر الهی شکر الهی شکر

نکته ای در عظمت و ارزش امام حسین و قیام امام حسین.
روزی شیخی در صحن مقدس امام حسین نشسته بود و با خود در حال اندیشیدن بود
شخصی ناشناس در کنار وی نشست و بعداز سلام واحوال پرسی از او سوال کرد شیخ در چه فکری هستی شیخ بعداز تاملی گفت سوالی است سالهای مدیدی است از پیدا کردن جواب آن درمانده ام ،مرد ناشناس گفت ،سوالتان را بفرمایید شاید من جواب آن را بدانم ،شیخ گفت من متعجب از این حدیث هستم که معصوم می فرماید زیارت کربلا برابر است با چندین سفر حاج و مکه مکرمه ،مگر ممکن است یک سفر کربلا و زیارت امام حسین برابری کند با چند سفر مکه که نیاز به زمان مشخص اعمال مشخص و دقیق دارد شخص ناشناس گفت من مثالی می زنم تا صحیح بودن این حدیث برای شما آشکار شود ،روزی حاکمی از جنگلی عبورمی کرد در اثنای راه مسیر را گم کرد و با اطرافیان چندروزی پی مسیر جست و جو کردند و مسیررانیافتنددر نهایت و با خستگی و گرسنگی به کلبه ای رسیدند درآن کلبه پیره زنی زندگی می کرد وقتی حال آنهارا نا مساعددیدتنهاگوسفندی که ازداردنیاداشت سربریدودرنهایت آنان ازگرسنگی رهاشده به را خودادامه دادند بعداز برگشت ،حاکم جلسه ای تشکیل دادتابه گونه ای از زحمات پیره زن تشکر کرده باشد هرکدام از وزرا پیشنهادی دادند یکی گفت 1 گوسفند داده یک گوسفند به او بدهید فردی گفت به جهت وضعیت بحرانی آن لحظه 10 گوسفند به او بدهید یکی از وزرا که از همه باهوش تر بود گفت چون او همه دارایی خودراداده شما هم بایستی پاداشی به او بدهید که در خور مقام شان و منزلت شماباشد در قضیه فداکاری امام حسین و اصحاب نیز آنان دارایی خود که اصل جانشان بود در راه خدادادند لذا خداوند فرموده پاداشی که من می دهم قابل محاسبه نیست و هرچه خودم خواستم میدهم

روزی شخصی بلبلی آواز خوان داشت و خیلی به او علاقه داشت ،روزها اورا در حیاط باغ شخصی اش می آورد واو در قفس برای او آواز می خواندو چهچه میزدو صاحبش از صدای دل نشین او لذت می برد، روزی از روزها ،هنگامی که بلبل را در حیاط باغ گذاشت ،بلبل دیگری پرواز کنان ،در کنار قفس بلبل نشست ،بعداز مدتی درنگ ،بلبل دوم پرواز کرد ورفت، از آن روز به بعد دیگر بلبل داخل قفس هرگز آواز نخواند و دیگر آب و غذا هم نمی خورد به گونه ای که صاحب بلبل نگران شد و با خود فکرکرد آیا چه سخنی بلبل آزاد به او گفت که بلبل ما از آب و خوراک افتاد وازهمه مهمترآوازخوانی هم نمی کند ،لذا مجبور شد بلبل را نزد شخصی ببرد که زبان پرندگان را می دانست ،وقتی به نزدشخص رفت آن شخص از بلبل سوال کرد ،بلبل آزاد چه سخنی باتو گفت که توراازخواب و خوراک انداخت ،بلبل در قفس گفت ،من با بلبل آزاد ضمن سلام واحوال پرسی ،گفتم من از زمانی که از زن و فرزند و باغ و بستان جداشده ام ودر قفس اسیر هستم ،دایم در حال شیون و زاری و داد و فغان هستم ،وقتی بلبل آزاد این سخن مرا شنید گفت مطلبی که تو نمی دانی این است که تو به خیال خودت سرو صدا و دادو بیداد میکنی و لی نمی دانی این سروصدای توبرای مردم مانند آواز دل نشین است و اگر بخواهی آزاد شوی بایستی از هم اکنون دیگر آواز نخوانی و من هم همینکار راکردم صاحب بلبل تا این قضیه را دانست بلبل را آزاد کرد
نتیجه داستان ....
انسان درد دل خودرابایستی در دل با سکوت و فقط باخدا بگوید....و نتیجه های دیگر ...