مرکز فرهنگی توحید (مسجد امیر المومنین زازران )شهرستان فلاورجان

زازارن با داشتن قریب به 70 هکتار زمین زراعی و باغی توانسته است مرغوبترین زمینهای حاصلخیز را به خود اختصاص دهد.
78درصد این زمینهای مرغوب تحت پوشش درخت هستند و مابقی این زمینها اختصاص به کاشت گندم ، جو، سیب زمینی ، پیاز،برنج،کلم و ..دارد و قبل از انقلاب اسلامی نبز در زمینهای تحت مالکیت اربابی محصولاتی از قبیل پنبه ، خشخاش،هندوانه،تنباکو،کوشه(گلرنگ)،خربزه و....کاشت می شد. که دیاگرام عمده محصولاتی که امروزه در این زمینها کاشت می شود را در زیر مشاهده می کنید.

 

 

 

برتج محصولاتی است که از سال 1351 در زمینهای کشاورزی در ابتدا بصورت دست پاش کاشته می شد که سپس با الگو برداری از شالی زارهای شمال صریقه کاشت این محصول اصلاح شد.شروع دهه 70 برنج کاری زمینهای کشاورزی این شهر به اوج خود رسید و در آن آبسالی ها هر زمینی سرسبز از کاشت برنج بود.شاید تنها خاطراتی از آن سالها را این شهر به خود دیده است. تنها محصولی که کشاورزان به کاشت آن دارند در زمینهای خود هستند برنج است که با توجه به مشکلات خشکسالی می توان این محصول را با دانه های روغنی کلزا جایگزین کرد چرا که کاشت این محصول نیز با صرفه است و این محصول نسبت به کم آبی مقاوم است.

با شروع موج خشکسالی در دهه 70 منطقه کرگن شمالی که نا آن زمان آب کشاورزی آن تنها از شعبه های زاینده رود تأمین می شد شروع به حفر چاه های عمیق کردند و هم اکنون این شهر با داشتن 33 حلقه چاه عمیق 100درصد آب کشاورزی خود را از این راه تأمین می کند چرا که در پی عدم اختصاص دادن آب زاینده رود به این شهر مادیهای قدیمی خشک شد و در بعضی موارد این شاهرگ های حیات تخریب شد گردید،از مهمترین این مادیها که آب زمینهای مجاور را تأمین می کرد و در مسیر گذر از زازران عبور می کرده مادی کرتمان،مادی ولاشان،مادی کوشک،...را می توان نام برد
زمین های زراعی در قدیم الایام نامگذاری شده بودند که عبارتند از چهل جریبی،پنجاه جریبی،هزار جریب(به تصرف کشاورزان قهدریجان درآمده)،پا به قبله، جا ذرت ها، جا مو ها ،لورک ، سوخته،خرابه ها ،پا کوره، فیض آباد، صحرا قلعه(زمین های باغی است )،لازیار،صحرا سیاه (که اکنون مسکونی است)،لختات،باغ های وسیع فیض آباد،صحرا کدرگون و باغهای قدیمی ارباب که در اثر بی تدبیری و کم خردی شوری وقت از میان رفت و بنای آن که در اواسط دوره قاجار بود تخریب گردید و تبدیل به شهرک امام حسین گردید که بعد از گذشت چندین سال هنوز فاقد امکانات زندگی است و شهرکی بدون سکونت است.
متأسفانه در راستای الگوی مصرف هیچگونه فعالیتی در جهت اجرای و فرهنگ سازی آبیاری نشده است که امید است در سالهای آتی جهاد کشاورزی شهرستان بتواند در این بخش فعالیت خود را شروع کند تا شاید تدبیری برای زمینهای رها شده از کشت و کارشود.

---------------------------------------------------------------------------------------------

تصاویری از باغات درخت آلبالو

 

 

 

 

 

عکس زیر هم نمایی از میوه دو نوع  آلبالو(بومی و گیسی) که جدیدا باغداران با توجه اینکه نژاد گیسی نسبت به بی آبی مقاوم است و محصول بیشتری میدهد روی به کاشت این نوع نموده اند-لازم به ذکر است نوع گیسی دارای باسک های کوتاهتری میباشد

 

--------------------------------------------------------------------------------------------

تصاویری از گاوآهن که به زبان محلی چوم نامیده میشد که جهت شخم سطحی زمین و یا خرد کردن گندم مورد استفاده قرار میگرفت