شاید تنها واژه «ایثار» بتواند تفسیرگر رشادت دلاورمردانی باشد
که سالهای سال میان امروز و دیروز هروله عشق می کنند .
چشمان نافذ و ابری و لبهای خشکیده و متبسم آنها گویای رنجی
نهفته از سالهای جنگ است که به خاطر آن روح بلندشان
در آن فضای ملکوتی گاه متوقف می شود و گاه فریادشان در میان
خانه ها و آسایشگاهها و خیابانها برای بیداری ما از
غفلتها به گوش می رسد
آیا خبری از آنهایی که به خاطر آرامش ما آسایش خویش را فدا کردند، داریم...
