امام خمینی(س) بسیار از آمریکا سخن گفته اند که قبل از تبعید به ترکیه، مهمترین آن در موضوع کاپیتولاسیون در چهارم آبان سال 43 بود که منجر به تبعید ایشان شد. آن زمان آمریکایی ها شناختی حتی اجمالی از موقعیت مرجعیت در ایران نداشتند و به همین جهت تلاشی هم برای ارتباط با ایشان صورت نمی دادند.
از سوی دیگر امام(س) در طول عمر هیچگاه به هیچ شخصیت سیاسی مرتبط با دربار و یا دول دیگر اجازه نمی دادند با ایشان به طور خصوصی ملاقات کنند. حتی وقتی دکتر امینی نخست وزیر شد و به دیدار ایشان رفت، امام(س) از برخی شاگردان خواستند که در آن جلسه حضور داشته باشند و آقای عقیقی بخشایشی مطالب رد و بدل شده در آن جلسه را یادداشت و منتشر کرد.
از اسناد به جا مانده از ساواک که به امام خمینی(س) مرتبط می باشد و در 22 جلد تدوین و توسط موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س) منتشر شده است، هیچ سندی که دلالت کند آمریکا با واسطه یا بی واسطه قبل از هجرت به پاریس با امام(س) ارتباطی برقرار کرده باشد، دیده نمی شود.
اما پس از تبعید امام(س) به ترکیه و سپس به عراق که ارادتمندان امام(س) از اطراف و اکناف جهان خدمت ایشان می رسیدند، دور از ذهن نیست که جاسوس های آمریکایی چه در لباس مسلمانان ایرانی یا مسلمانانی از دیگر کشورها به دیدار ایشان رفته باشند. ولی تا زمانی که آنها اسناد خود را منتشر نکنند، نمی توان در این مورد سخن گفت مگر این معنا را که چون امام(س) از شگردهای دشمنان نهضت اسلامی آگاهی های عمیقی داشتند، بعید است که جاسوسان آنها مطلب قابل توجهی از ایشان دریافت کرده باشند. چنانکه حتی وقتی امام(س) تصمیم گرفتند به فرانسه بروند، سازمان های اطلاعاتی کشورهایی مانند آمریکا، انگلیس، اسرائیل و شوروی نتوانستند از چنین تصمیمی آگاه شوند که اگر می شدند ترجیح آنها این بود که کویت به ایشان اقامت دهد.
پس از ورود امام(س) به فرانسه وضعیت فرق کرد و نهضت اسلامی به رهبری امام(س) در صدر موضوعات بین المللی قرار گرفت و امام(س) از این موقعیت برای رساندن پیام انقلاب به جهانیان بخوبی استفاده کردند و فقط خبرنگاران دو کشور را به هیچ عنوان نمی پذیرفتند. یکی رژیم صهیونیستی و دیگری رژیم افریقای جنوبی که آن زمان مبتنی بر آپارتاید بود.
در چنین فضایی از میان مسئولین سابق آمریکایی، رمزی کلارک، دادستان کل اسبق آمریکا به همراه ریچارد فالک، استاد دانشگاه پرینستون در ایالت نیوجرسی و رئیس بخش مطالعات خارجی و دان لوئی نماینده سازمانهای مذهبی آمریکا با ایشان دیدار و گفتگو داشتند. این سه نفر از رهبران جنبش مخالف با جنگ ویتنام و مخالف جنگ بودند که در بحبوحه انقلاب برای بررسی وضعیت ایران به تهران سفر کردند و پس از بازدید از تهران، در پاریس توقف و روز 6 بهمن 57 با امام خمینی(س) دیدار و مذاکره نمودند. متن گفتگوی این سه شخصیت آمریکایی در صحیفه امام جلد 5 صص 532 – 536 درج شده است. مذاکرات این سه نفر با امام(س) مواضع ایشان را در زمینه هایی که آمریکا علاقه مند به دانستن آنها بود، روشن کرد. با این حال فردای آن روز یعنی 7 بهمن ماه ریچارد کاتم استاد علوم سیاسی دانشگاه پیترزبورگ در ایالت پنسیلوانیا که در مورد موضوعات مختلف سیاسی و فرهنگی ایران کتاب هایی نوشته و عازم سفر به ایران بود، در پاریس توقف کرد تا با امام(س) دیداری داشته باشد. متن گفتگوی او با امام(س) در صحیفه امام جلد 5 صص 286 - 291 درج شده است.
در همین روز یعنی 7 بهمن ماه 57 آقای «کرکروفت» استاد دانشگاه روتکرز امریکا نیز با امام(س) گفتگوی مفصلی داشت که در صحیفه امام جلد 5 صص 291 تا 300 منعکس شده است. از مجموع این ملاقات ها چنین بر می آید که آمریکا افرادی را که حدودی ایران شناس بودند، خدمت امام(س) روانه کرده بود تا با عمق نظرات ایشان در زمینه های مختلف آشنا شوند و چون تقریبا در آن زمان یقین کرده بودند امام(س) به ایران خواهند آمد و انقلاب را پیش خواهند برد، طبیعی بود که تلاش کنند تا حد توان از مواضع امام آگاهی کسب نمایند. امام(س) نیز موقعیت را مناسب دیدند و مبانی و اصول خود را به طور شفاف با فرستادگان غیر رسمی آمریکا بیان کردند. علاوه بر آنکه اجازه دادند خبرنگاران آمریکایی با ایشان مصاحبه داشته باشند و از مواضع ایشان نسبت به موضوعات اساسی بالاخص نوع ارتباط با شرق و غرب سیاسی آگاهی یابند که در همه موارد امام(س) روی موضوع نه شرقی نه غربی نهضت اسلامی تاکید داشتند.